انواع سرور‌ و کاربرد آن

تفاوت سرور با سایر کامپیوتر‌های خانگی امکان اتصال آن به شبکه و ارائه خدمات به سایر سیستم‌ها است. یک کامپیوتر خانگی هم که سیستم‌های دیگر به آن متصل هستند و خدمات دریافت می‌کنند، یک سرور به شمار می‌آید. این کار به کمک برنامه‌ها و تنظیماتی که بر روی آن پیاده شده‌اند، امکان پذیر می‌شود. برای مثال زمانی که شما سایت‌های مختلفی را در مرورگر خود وارد می‌کنید و به استفاده از خدمات آن‌ها می‌پردازید، در واقع شما نقش سرویس گیرنده یا همان کلاینت را بازی می‌کنید. همچنین سیستمی‌هایی که تحت شبکه به شما این خدمات را ارائه می‌کنند، سرور یا سرویس دهنده نام دارند.

سرورهای حرفه‌ای از ابعاد مختلفی با کامپیوترهای خانگی و معمولی تفاوت دارند. به صورت کلی برخی از این تفاوت‌ها را می‌توان به صورت زیر بیان کرد:
• سخت افزارهایی که برای سرورها استفاده می‌شوند، با سیستم‌های خانگی متفاوت هستند.
• سرورها در طول شبانه روز کامل روشن و در دسترس هستند.
• سرورها نیاز به ابزارهای کنترلی از جمله موس، کیبورد و… ندارند.
• برای جلوگیری از به خطر افتادن امنیت سرورها، از آن‌ها در محل‌هایی به نام دیتاسنتر (Datacenter) نگهداری می‌شود.
• معمولا سرورها در محفظه‌های خاصی نگهداری می‌شوند که به آن‌ها رک یا Rack می‌گویند.
• مجموعه‌ای از این رک‌ها در قفسه‌هایی به نام کیج (Cage) قرار می‌گیرند.
• معمولا در دیتاسنترها تیم‌هایی مختصص برای مدیریت سرورها مستقر هستند تا در صورت هرگونه مشکلی، آن را به سرعت برطرف کنند.

سرورها دارای نرم افزار و سیستم عامل‌های مختص به خود هستند که بر روی این کامپیوترها نصب می‌شود. از جمله سیستم‌ عامل‌‌ سرور می‌توان به سیستم عامل‌های Linux و Windows Server اشاره کرد.
نوع نرم افزار و سیستم عامل مورد استفاده در سرورها می‌تواند متفاوت باشد. انتخاب نوع سیستم عامل و نرم افزارهایی که بر روی سرور نصب شده‌اند به اهداف و نیازهای مورد نظر مدیران سایت‌ها و سایر کسب و کارها بستگی دارد. سیستم عامل‌ها و نرم افزارهایی که استفاده از آن‌ها در سرورها رایج‌تر است، عبارتند از:
• سیستم عامل لینوکس: تمامی توزیعات لینوکس قابلیت نصب بر روی سرورها را دارند.
• سیستم عامل ویندوز: تمامی ورژن‌های ویندوز از قابلیت نصب بر روی سرورها پشتیبانی می‌کنند.
• نرم افزارهای مجازی ساز: در برخی از سرورها از نرم افزارهای مجازی ساز مانند Vmware ESX استفاده می‌شود.

سرورها جهت ارائه خدمات به کاربران به چند دسته سرور اشتراکی، سرور مجازی و سرور اختصاصی، تقسیم‌می‌شوند که نحوه تخصیص منابع آن‌ها، متفاوت است.

۱- سرور اشتراکی: بر روی سرور اشتراکی با توجه به نوع کاربردی که دارد تعدادی وب سایت، دیتابیس یا میل دامین تعریف شده‌اند که در لحظه، پاسخگوی درخواست‌های متعددی از کاربران خواهند بود.
۲- سرور مجازی: این نوع سرور، مقایس بزرگ‌تر با منابع اختصاصی‌تر از یک سرویس اشتراکی است. که از طریق “مجازی‌سازها” تقسیم منابع یک سرور اختصاصی میزبان به چند ماشین، صورت می‌پذیرد. با توجه به اختصاصی بودن منابع این ماشین‌ها، تعداد وب‌سایت‌هایی که بر روی سرور میزبان ایجاد می‌شوند از وب سایت‌های سرور اشتراکی کمتر خواهند بود.
۳- سرور اختصاصی: شرکت‌های بزرگ و وب سایت‌های پربازدیدی مانند فروشگاه‌های آنلاین، نیاز به منابعی بیش از یک ماشین مجازی خواهند داشت. کاربران این دسته سرویس‌ها، در پردازنده RAM، فضای دخیره‌سازی اطلاعات، جایگاه قرارگیری در رک و پهنای باند بر روی یک سرور، کاملا اختصاصی میزبانی می‌شوند.

سرورهای مختلف با کارایی‌‌های متفاوتی وجود دارد که کاربران با توجه به نیازهای خود از آن استفاده می‌کنند. برخی از آن‌ها به شرح زیر نا‌م‌گذاری شده‌اند:
• وب سرور (web server)
• استند الون سرور (standalone server)
• نام سرور (name server)
• سرور پرینتر (printer server)
• سرور پروکسی (proxy server)
• سرور صدا (sound server)
• سرور اپلیکیشن (application server)
• دیتابیس سرور (database server)
• فایل سرور (file server)
• گیم سرور (game server)
• سرور خانگی (home server)
• مدیا سنتر (media server)
• سرور ارتباطی (communication server)
• سرور محاسباتی (computing server)
• میل سرور (mail server)